เข้าใจความรู้สึกคนเรือและคนรอเลยค่ะ

[NuengkaPrang]

พึ่งรู้จักกันได้ระยะหนึ่ง เราคุยกันทุกวัน ผ่านไลน์ ..... พี่เขาอายุมากกว่าเยอะมาก  แต่ทำไมเรารู้สึกว่าเค้าไม่น่าเบื่อเลย เค้าเอาใจ ตามใจ และไม่เคยง้อเราก่อนสักที ที่ทะเลาะกัน เรารุ้ตัว เราเปนคนใจร้อน อีกอย่างความห่าง มันทำให้มีช่องว่าง แต่เราก็เชื่อใจกัน..... ตอนแรกที่คุยกันไม่ได้คิดชอบกันสักนิด คิดเป็นพี่เป็น้องกัน คุยไปคุยมา  เราก็ เอ๊ะ แปลกใจ ทำไมเราถึงเป็นห่วง คิดถึง และเราก็แสดงความเป็นตัวของตัวเองได้แบบไม่เคยทำกับใครมาก่อน พี่เขาก็เช่นเดียวกัน ......... คุยไปกลายเป็นรักกันซะนี่ ^^ วันไหนคุยไม่ได้เพราะสัญญาณทางนั้น.....นี่แทบบ้ากันทั้งสองฝ่าย (อาจเป็นเพราะยังใหม่ๆอยุ่มั้ง อิอิ) วันนี้เป็นวันที่ 6 แล้วค่ะ ที่ไม่ได้คุยกันแต่ต้องทำใจ ยิ้มรับ รอวันที่พี่เค้ากลับมา จะได้ไปเที่ยวเชียงใหม่กัน ....... ไม่รุ้ป่านนี้จะเปนไง หวังว่าคงสบายดี ...... สวดมนต์ทุกวันให้พระคุ้มครอง ความดีคุ้มครองทั้งพี่และเพื่อนร่วมงาน ขอให้เดินทางกลับมา รับความรักจากคนรอคนเรือ อย่างปลอดภัย ราบรื่นไร้อุปสรรค  สิ่งที่พี่เค้าบอกตลอดว่า เป็นแฟนพี่ต้องอดทน คิดจะรักคนเรือต้องมั่นคง อดทน ต้องดูแลตัวเองให้ได้เวลาที่เค้าไปเรือ .............
อีกอย่างวันไหนคุยไม่ได้ พี่เค้าจะบอกเป็นคำแรกว่า ถ้าว่ายน้ำกลับไทยได้ ก็จะว่ายกลับเลย คิดถึงสุดๆ ..... มันเหมือนบทพิสูจน์ใจเลยอ่านะ

#ขอบคุณพื้นที่ตรงนี้นะคะไม่รุ้จะระบายกับใครจริงๆ #พิมพ์ไปน้ำตาไหลไปเพราะ รัก เป็นห่วง คิดถึง #สัญญาว่าจะรอคนเรือก็จะรอนะคะ รออยู่ๆ กลับมาไวไวนะคะ ^^

[PimPim]

บทพิสูจน์ รักแท้ ก็ว่าได้ค่ะ
ระยะทางไม่ใช่อุปสรรค

[april]

ขอแสดงความคิดเห็นสักนิด อาจจจะเป็นในแง่ลบ
อยากให้คุณทำใจไว้มากๆ ไม่มีอะไรแน่นอน เมือก่อนเราเคยเป็นแบบนั้น ผ่านมา12ปี เรายังรักและรอเขาเหมือนเดิม แต่สำหรับผู้ชายบางคนยิ่งห่างไปคสามรุ้สึกกะยิ่งห่างตาม ไม่มีอะไรแน่นอน  พูดตามแบบที่เราเจอนะ

[Pakjiranut]

เป็นเรื่องดีที่เราจะรู้สึกดีๆกับใครสักคน ^^
แต่ต้องใช้สติด้วยนะ...
แต่ก็อย่างว่า หัวใจไม่ได้ทำงานใต้คำสั่งของสมอง <3